Przed decyzją o wyglądzie elewacji, warto przyjrzeć się farbom elewacyjnym i poszukać odpowiedniej kolorystyki.
Jaka farba?
Mimo wielu nowinek na bogatym rynku farb, wciąż popularne są farby akrylowe, zwane popularnie emulsyjnymi lub dyspersyjnymi. Ze względu na bardzo dobrą przyczepność do podłoża mogą być stosowane do malowania pierwotnego i renowacyjnego. Jeżeli powłoki malarskie zostały właściwie dobrane, dobrze kryją, mają dużą trwałość i odporność na ścieranie. Malowanie nimi jest łatwe, a ponieważ są wodorozcieńczalne, nie budzą zastrzeżeń ekologów. Ze względu na niską paroprzepuszczalność nie powinny być jednak stosowane do malowania tynków silikatowych i wapiennych. Mogą występować w postaci suchej (do rozrobienia z wodą), jak Atlas Certon, częściej jednak oferowane są jako wyrób gotowy do użycia, np. Atlas Arkol E.
Coraz częściej inwestorzy decydują się na farby nowej generacji: silikatowe i silikonowe. Wyróżniają się bardzo dobrą przepuszczalnością pary wodnej, co umożliwia odparowanie jej z malowanych powierzchni. Farbami silikatowymi (np. Arkol S), ze względu na ich właściwości, można malować świeże tynki – już po kilku dniach od zakończenia tynkowania.
Zaletą farb silikonowych (np. Arkol N) jest fakt, że nie przywierają do nich brud ani kurz, dzięki czemu pomalowane powierzchni same się oczyszczają pod wpływem opadów atmosferycznych. Ma to szczególne znaczenie w rejonach miejskich i uprzemysłowionych.
Nietypową i interesującą odmianę farby silikonowej stanowi Atlas Fastel Nova. To farba hybrydowa, dzięki kombinacji spoiw, łącząca w sobie cechy wszystkich wymienionych typów farb elewacyjnych. Z akrylowej ma wytrzymałość i elastyczność, z silikatowej – zdolność „oddychania", a z silikonowej – zdolność do nieprzepuszczania wilgoci i samooczyszczania.
Nieodpowiedni dobór farby elewacyjnej może spowodować nie tylko łuszczenie się nowej powłoki, ale nawet uszkodzenie tynku. Problem taki występuje najczęściej w przypadku ścian nieocieplanych lub ocieplonych wełną mineralną. Jeżeli ściana zostanie pomalowana farbą o niskiej paroprzepuszczalności, ograniczającą odparowywanie wilgoci, farba po kilku latach może się złuszczyć. Woda zamarzająca w murze może spowodować pękanie tynku i – w efekcie jego odpadanie.
Warto wiec pamiętać, że tynk mineralny możemy pokryć zarówno farbami akrylowymi, jak i silikonowymi lub silikatowymi. Akrylowy stanowi podłoże tylko pod farbę akrylową lub silikonową. Najbardziej wymagający jest tynk silikonowy. Na nim farba też musi być silikonowa.
Jaki kolor?
Barwy pastelowe rozjaśniają elewację budynku. Naturalny i ciepły jest kolor żółty. Często spotykana biel dobrze komponuje się z innymi barwami. Jasny błękit wywołuje wrażenie przestrzenności i lekkości. Beż to także barwa stonowana i delikatna.
Kształt domu świetnie za to podkreślają kolory żywe, nasycone, zwłaszcza gdy budynek jest prosty, bez wielu detali architektonicznych. Ostre czerwienie oznaczają zwykle niebanalny gust i odwagę właścicieli domu. Co więcej, na zasadzie kontrastu świetnie komponują się z otaczająca zielenią. Z drugiej strony, modne stają się właśnie elewacje w tonacjach zieleni. Te doskonale wtapiają dom w otoczenie.
Ciemna kolorystyka elewacji, zwłaszcza na ścianach o dużej powierzchni, ma swoje wady. Tak pomalowane ściany absorbują dużo energii słonecznej, przez co zbytnio nagrzewają się latem, a zimą narażone są na nadmierne wychłodzenie. W efekcie, dodatkowe naprężenie termiczne w warstwie tynku grozi uszkodzeniem elewacji. Najlepszym rozwiązaniem jest zastosowanie ciemnych barw tylko dla wyeksponowania elementów architektonicznych – portali, gzymsów, balkonów czy płaskorzeźb.
Dobieranie barw to rzecz bardzo subiektywna. Nowoczesne techniki komputerowe pomogą nam samodzielnie przetestować rozwiązania kolorystyczne dla domu, ułatwiając podjęcie właściwej decyzji (na stronie internetowej firmy).
Ważne, by przestrzegać kilku zasad – im mniejsza przeciwwaga kolorów, tym naturalniej będzie wyglądać dom. Liczy się też odpowiednie zestawianie barw. Żółcie i zielenie łączy się zwykle z odcieniami kolorów neutralnych – bielą i brązem. Błękity – z bielą i szarością. Czerń, stosowana bardzo oszczędnie, może wydobyć urodę innego koloru, podkreślić ciekawy odcień, zaakcentować elementy konstrukcji, zwrócić uwagę na detale.
