Co to jest Euroklasa
Wszystkie wyroby budowlane dostępne na polskim rynku powinny posiadać etykiety z Euroklasą. Odczytując oznaczenia literowo-liczbowe, można dowiedzieć się o zachowaniu danego materiału w przypadku jego kontaktu z ogniem.
Euroklasa określa czy materiał się zapali, jak szybko i z jaką łatwością do tego dojdzie, z jaką intensywnością będzie płonął, czy płonąc, będzie kapał lub wydzielał dym oraz czy szybko rozprzestrzeni ogień.
Aby móc sklasyfikować ogniowo poszczególne wyroby, poddaje się je specjalistycznym badaniom, próbom i testom. Sposób prowadzenia tych badań jest jednolity dla wszystkich krajów członkowskich Unii Europejskiej. Poniżej omawiamy najważniejsze parametry ochrony przeciwpożarowej materiałów budowlanych.
Podstawowe Euroklasy ogniowe wyrobów budowlanych
Obowiązuje siedem podstawowych klas informujących o tym, jak dany wyrób przyczynia się do rozwoju ognia. Są to klasy: A1, A2, B, C, D, E i F. Najbezpieczniejsze są materiały zaliczone do klasy A1 oraz A2 i B.
Produkty przypisane do pozostałych klas mogą rozgrzewać się pod wpływem ognia i powodować jego wybuchowe rozprzestrzenianie się. Dlatego też ich stosowanie w budownictwie powinno się ograniczać.
Produkty z klasą A1 i A2 charakteryzują się niepalnością. Do tej grupy należą m.in.: wełna skalna, szklana i mineralna o dużej gęstości, stal, beton itp. Wyroby z klas B, C i D mogą mieć (odpowiednio) bardzo ograniczony, ograniczony lub istotny udział w pożarze. To np. twarde PCV, pianki PIR oraz niezabezpieczone drewno.
Klasy E i F łączą w sobie produkty zapalne typu styropiany czy poliuretany. W pierwszej z wymienionych grup znajdują się jednak materiały, które zawierają w swoich składach substancje chemiczne o właściwościach opóźniających zapalenie.
Klasa F (najniższa klasa odporności ogniowej) dotyczy wyrobów, które takich substancji nie zawierają, a tym samym bardzo łatwo się zapalają i intensywnie palą.
Euroklasy uzupełniające
Dodatkowo w klasyfikacji ogniowej materiałów budowlanych występują jeszcze litery: s i d. Oznakowanie s dotyczy ilości wytwarzanego dymu podczas spalania się danego wyrobu.
Symbolem s1 objęto produkty palące się prawie bez dymu (np. płyty gipsowo-kartonowe). Symbol s2 oznacza, że wyrób spala się ze średnią emisją dymu. Zaś s3 mówi o tym, że zadymienie może być intensywne.
Z kolei symbole z literą d mówią o powstawaniu podczas spalania się wyrobu budowlanego płonących kropli. Także i ten parametr kwalifikuje się liczbowo.
Klasa d0 dotyczy produktów, które nie powodują powstawania płonących kropel (np. wełna mineralna, beton, stal). W klasie d1 znajdują się wyroby powodujące wytwarzanie niewielkiej ilości płonących kropel (np. sklejki). Natomiast w klasie d2 – materiały podatne na powstawanie wielu płonących kropel podczas spalania. Takie właściwości ma np. spieniony polistyren, który paląc się, może łatwo rozprzestrzeniać pożar lub prowadzić do poparzeń skóry.
Warto wiedzieć, że…
… wyrobów budowlanych zaliczonych do klasy A1 (niepalnych) nie znakuje się przeważnie dodatkowo odnośnie wytwarzania dymu i powstawania płonących kropli. Już z samego założenia wynika bowiem, że skoro te produkty nie palą się, to i nie mogą powodować żadnych skutków dodatkowych pożaru.
Podobnie rzecz ma się z produktami sklasyfikowanymi najniżej pod względem odporności ogniowej (palnymi). Tu również oczywiste jest, że podczas palenia dochodzi do znacznego zadymienia i występowania płonących cząsteczek.
Odporność ogniowa to nie to samo co reakcja na ogień!
Kiedy mowa jest o odporności ogniowej poszczególnych materiałów lub całych konstrukcji budynku, należy rozumieć czas, w którym podczas rozwiniętego pożaru zachowają one swoje właściwości użytkowe. Chodzi tu o nośność, szczelność i izolacyjność ogniową oraz zdolności do ograniczenia rozprzestrzeniania się pożaru poza obręb jego występowania (obszar wydzielony przegrodami budowlanymi).
Natomiast reakcja na ogień oznacza sposób zachowywania się wyrobów lub rozwiązań konstrukcyjnych na skutek oddziaływania na nie ognia. I to właśnie przy tym pojęciu rozróżnia się niepalność, zapalność, różny czas następowania tego zjawiska, występowanie dymu, płonących kropel itd.
Klasyfikacja ogniowa wyrobów posadzkowych
Wyroby posadzkowe klasyfikuje się podobnie do wszystkich pozostałych materiałów budowlanych, z tym że do oznaczeń klas podstawowych przypisuje się im dodatkowy symbol fl. W ten oto sposób powstają klasy: A1fl, A2fl, Bfl, Cfl, Dfl, Efl i Ffl.
Dodatkowo klasy podstawowe odporności ogniowej materiałów posadzkowych opisuje się odnośnie wytwarzania dymu i na etykietach dodaje symbol s1 (ograniczona całkowita ilość wydzielanego dymu) lub s2 (bez ograniczeń).
