Budowa balkonu - jak to się robi i na co zwrócić uwagę

Zasadniczym warunkiem poprawnie wykonanego balkonu jest zadbanie o to, aby w miejscu jego osadzenia nie powstały mostki termiczne i aby opady atmosferyczne nie niszczyły konstrukcji balkonu. Aktualnie, najpopularniejsze są balkony na żelbetowej płycie wspornikowej, ale można też zbudować balkon o konstrukcji drewnianej, albo połączyć elementy obu technologii.

Betonowa, zbrojona płyta, z której wykonuje się balkon znajduje zastosowanie w większości budynków murowanych. Na ogół jest ona w sposób trwały połączona z wieńcem kondygnacji lub z nadprożem. Wówczas płyta stanowi od razu gotowe podłoże pod balkonową posadzkę. Aby móc później trwale przymocować drążki balustrady – płyta powinna mieć minimum 8 cm grubości.

Niestety powstanie mostków termicznych jest praktycznie nieuniknione, ponieważ w miejscu zakotwienia płyty w wieńcu nie można ułożyć warstwy izolacyjnej na ścianach budynku. Można w zamian tego ocieplić całą płytę balkonową, ale niestety czynność ta jest pomijana przez większość ekip budowlanych. W efekcie ciepło z pomieszczenia z balkonem ucieka na całej długości balkonu.

Balkonowa płyta żelbetonowa musi również zostać odpowiednio zabezpieczona przed wilgocią. W przeciwnym razie wilgoć wnikająca w głąb płyty może spowodować korozję zbrojenia i w ostateczności nawet zarwanie się całej konstrukcji. Obecnie, jako materiał na izolację przeciwwilgociową balkonu rzadko stosuje się już tradycyjną papę i folię. Płynne folie, masy uszczelniające i powłoki polimerowe ze względu na swoją plastyczność są w stanie wniknąć w każdy zakamarek, przez co tworzą bardzo szczelną warstwę izolacyjną i skutecznie zabezpieczają konstrukcję balkonu przed wilgocią.

Takie balkony są typowymi dla domów o konstrukcji drewnianej lub szkieletowej. Podobnie jak balkony z żelbetu można oprzeć je na słupach. Zastosowanie wspomnianej technologii budowlanej jest najprostsze pod względem wykonawczym i ułatwia późniejszą konserwację balkonu.

Drewniane balkony można wykonywać również w budynkach murowanych. Wówczas opiera się je na drewnianych zastrzałach, które podtrzymują balkon od spodu. Innym sposobem budowania omawianych balkonów jest mocowanie ich drewnianej podłogi do wysuniętych po za obrys muru i przedłużonych belek stropowych lub do drewnianych żeber. Balkony z drewna charakteryzują się znacznie lepszą izolacyjnością cieplną, niż balkony betonowe. Miejsca osadzenia balkonu w ścianie mogą pozostać nieocieplone, a ubytki ciepła z pomieszczenia nie powinny być znaczące.

Balkony na wspornikach

Są przykładem połączenia drewna i żelbetu w procesie ich budowy. Podłogę takiego balkonu wykonuje się zazwyczaj z poprzecznie ułożonych desek, zaś wsporniki są z żelbetu. Obowiązuje zasada, że im dłuższy balkon, tym większą liczbę wsporników trzeba zastosować. Takie konstrukcje są dość popularne, ponieważ pozwalają uniknąć tworzenia się mostków termicznych. Mogą one powstawać jedynie punktowo, w miejscach, gdzie wsporniki zakotwiono w wieńcu kondygnacji budynku.

W przypadku omawianej technologii budowania balkonów – zawsze trzeba pamiętać o szczególnie trwałym połączeniu wsporników ze ścianą domu. Wspomniane żelbetowe wsporniki nadają się również do oparcia na nich płyty z żelbetu. Jednak ściana konstrukcyjna budynku musi wówczas posiadać odpowiednią grubość. Znaczny ciężar, jaki muszą przenieść belki wspornikowe wymaga ich głębokiego zakotwienia w ścianie. Budowę tego rodzaju balkonów rozpoczyna się od odeskowania belek i ułożenia zbrojenia składającego się z elementów stali nierdzewnej i wkładki z pianki poliuretanowej. Zbrojenie jest zawsze starannie dobierane przez konstruktora do długości belek wspornikowych, ich rozstawu oraz obciążenia stałego i użytkowego.

Metoda jest stosunkowo stara i powszechnie znana w budownictwie. Stalowe belki stanowią w jej przypadku podporę dla zbrojonej żelbetowej płyty balkonowej. Wspomniane belki osadza się w stropie podczas jego betonowania. Rozstaw pomiędzy nimi powinien wynosić od 80 do 120 cm. Zastosowanie stali powoduje, co prawda powstanie mostka termicznego w ścianie, ale jego powierzchnia nie jest znaczna, ponieważ ogranicza się jedynie do sumy przekroju belek. Elementy te wymagają zabezpieczenia, np. farbą bitumiczną jedynie w miejscach przejść przez izolację cieplną przegrody, ponieważ może się na nich wykraplać wilgoć, prowadząca do ich korodowania i tym samym do ogólnego osłabienia konstrukcji balkonu. Przekroje belek, ich rozstaw oraz szczegółowy sposób osadzenia w stropie zawsze powinien określać konstruktor posiadający właściwe uprawnienia. Należy jednak podkreślić, że omawiana metoda budowy balkonu wymaga bardzo solidnego zamocowania belek w stropie, a nie tylko w samym wieńcu kondygnacji budynku.

Ten sposób montażu balkonów można zastosować zarówno w przypadku balkonów żelbetonowych, jak i drewnianych. Wówczas słupy (najczęściej cztery) osadza się w specjalnie dla nich wykonanym fundamencie i na nich opiera pozostałą część konstrukcji balkonu. W takich przypadkach możemy mówić o tzw. balkonach samonośnych.

Najnowsze technologie produkcyjne pozwalają posiąść balkon, bez konieczności budowania go od podstaw. Balkony dostawne, to gotowe konstrukcje balkonów (stojących, wiszących, ozdobnych, francuskich), wykonane ze stali. Ich montaż przebiega bardzo szybko, ponieważ polega jedynie na zamocowaniu balkonu do ściany budynku. Należy jednak pamiętać, że o możliwości zastosowania takiego rozwiązania decydują warunki konstrukcyjno-techniczne danego budynku.